Λίγο πιο έξω από τη Ρώμη … αγρυπνούν τα τέρατα του Bomarzo!
Οι πύλες άνοιξαν πρωί πρωί και να ... έφτασε η ώρα της υποδοχής! Οι δύο ανθρωπόμορφες πέτρινες σφίγγες που φρουρούν την είσοδο της πύλης προδιαθέτουν άμεσα τους ταξιδιώτες που έφτασαν αποφασισμένοι να εξερευνήσουν το Πάρκο των Τεράτων (Parco dei Mostri) ότι σύντομα θα εκπλαγούν. Είναι έτοιμες να υποβάλουν ένα ακόμα αίνιγμα: “Tu ch’entri qua pon mente parte a parte e dimmi poi se tante meraviglie sian fatte per inganno o pur per arte” / “Εσύ που μπαίνεις εδώ μέσα συλλογίσου και πές μου μετά εάν όλα αυτά τα θαύματα που θα δεις έχουν φτιαχτεί για να εξαπατήσουν ή είναι αντικείμενα αυθεντικής τέχνης”.
Τα γιγάντια τέρατα, ασάλευτα κι ατάραχα στην ησυχία του πυκνού δάσους του Bomarzo, 20 χιλιόμετρα από το Viterbo, αδημονούν άγρυπνα, αιώνες τώρα, να μας ξαφνιάσουν.
Pier Francesco Orsini: Ένας σκληρός μισθοφόρος … λάτρης της Τέχνης
Το Πάρκο των Τεράτων ή των Θαυμάτων, ή - όπως ακόμη ονομάστηκε - Ιερό Δάσος (Parco dei Mostri, Parco delle Meraviglie, Sacro Bosco) άρχισε να κατασκευάζεται σε μια έκταση 3 εκταρίων, από το 1552, με εντολή του πρίγκιπα Pier Francesco Orsini (γνωστός στην ιστορία και ως Vicino).
Δεξί του χέρι ο διάσημος αρχιτέκτονας και ζωγράφος Pirro Ligorio από τη Νάπολη που διαδέχτηκε το Μιχαήλ Άγγελο στην Cappella Sistina. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να λαξευτούν πάνω στους βράχους τα γιγάντια αυτά αγάλματα, να χτιστεί η μικρή βίλα (casa pendente) - που σήμερα φαίνεται καθαρά ότι έχει μια κλίση σαν εκείνης του Πύργου της Πίζας - καθώς και ο ναός με τα αστρονομικά σύμβολα.
Κι όταν όλα αυτά τελείωσαν, ο Orsini, που εγκατέλειψε τη φρίκη του πολέμου για να απολαύσει επιτέλους το πάθος του, την Τέχνη, αλλά και τη αρμονική συμβίωση με τους οικείους του, αφιέρωσε τη «Δημιουργία» του στην Giulia Farnese, την αγαπημένη του σύζυγο. Δυστυχώς όμως η Farnese πεθαίνει πολύ νέα και το Πάρκο των Τεράτων μάλλον καταλήγει τόπος απομόνωσης για το δούκα Orsini και τα Τέρατά του…
Το στοιχειωμένο δάσος ζει 400 χρόνια μοναξιάς…
Μετά το θάνατο του νεωτεριστή πρίγκιπα, αντίθετου στο καλλιτεχνικό ρεύμα της εποχής του 15ου αιώνα, δηλαδή της Αναγέννησης, το Πάρκο αφέθηκε στην τύχη του και στο πέρασμα των αιώνων που διαβρώνουν και σκεπάζουν κάθε ανθρώπινο ίχνος…
Ευτυχώς, το 1938, το "Ιερό Δάσος" επανακτά το κύρος του όταν γίνεται γνωστή η ύπαρξή του σε διάσημους διανοούμενους της εποχής. Ακριβώς τότε είναι που ο Salvador Dalì μαθαίνει για το πάρκο κι όταν τελικά το επισκέπτεται, μένει έκπληκτος. Έρχεται αντιμέτωπος με ένα αληθινό σουρεαλιστικό μνημείο αιώνων πριν…
Το 1954, «Το στοιχειωμένο δάσος» του Ορσίνι δημοπρατείται και μετά από 400 ολόκληρα χρόνια, οι νέοι ιδιοκτήτες του, η οικογένεια Bettini, αναλαμβάνουν επιτέλους τη συντήρηση και αποκατάστασή του.
Τα πέτρινα γλυπτά σύμβολα της Μυθολογίας
Ακολουθώντας τα μονοπάτια με τους αρχαίους αμφορείς και τις δροσερές πηγές ανακαλύπτουμε διασκορπισμένα, στο τεράστιο πάρκο, γιγάντια γλυπτά λαξευμένα πάνω στα βράχια, που φαίνονται σαν να έχουν γίνει ένα με τη πυκνή βλάστηση του δάσους. Τα περισσότερα απ’ αυτά αναπαριστούν ήρωες της Ελληνικής Μυθολογίας προσδίδοντας τους ένα ιδιαίτερο συμβολισμό.
ΑΠΟ ΤΑ ΓΛΥΠΤΑ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ:
Ηρακλής και Κάκος (Ercole e Caco): ο ήρωας Ηρακλής, θυμωμένος, συμπλέκεται με τον πανούργο κλέφτη Κάκο, μισό άνθρωπο και μισό σάτυρο, και τον σκοτώνει. Η πράξη συμβολίζει την προσπάθεια του καλού και ηρωικού στοιχείου να επιβληθεί στο κακό. Το εντυπωσιακό γλυπτό αγγίζει το ύψος των 8 μέτρων!
Ο Πρωτέας (Proteo): Αρχαία θεότητα της θάλασσας με μαντικές ικανότητες, μπορούσε επίσης να μεταμορφώνεται για να ξεφεύγει απ’ όσους ήθελε να αποφύγει.
Η χελώνα (Tartaruga): Στοιχείο της γης, στο καβούκι της υπάρχει μια σφαίρα και πάνω της στέκεται όρθια μια γυναίκα, η οποία πιστεύεται ότι αναπαριστά τη Θεά Νίκη.
Ο Πήγασος (Pegaso): Το μυθικό φτερωτό άλογο, που μοιάζει να ετοιμάζεται να ανοίξει τα φτερά του για να πετάξει. Ο Πήγασος ήταν καρπός της ένωσης του Ποσειδώνα και της Γοργώ Μέδουσας. Κατά το μύθο, γεννήθηκε αναδυόμενο από το αίμα της μητέρας του που έπεσε στον Ωκεανό, όταν την αποκεφάλισε ο Περσέας.
Ο Ποσειδώνας (Nettuno): Ο κυρίαρχος της θάλασσας, δημιουργεί την εντύπωση ότι περιμένει κάποιον ... Το συντροφεύει ένα δελφίνι που βρίσκεται λίγο πιο πέρα, σύμβολο όχι μόνο του νερού, αλλά και της εξυπνάδας, και της φιλίας του προς τον άνθρωπο.
Η κοιμώμενη Νύμφη (La Ninfa dormiente), συμβόλιζε στην αρχαιότητα την ομορφιά, τη χάρη και τη γονιμότητα.
Η Θεά Δήμητρα (Demetra ή Cerere κατά τους Ρωμαίους): Χάρη σε αυτήν οι άνθρωποι έμαθαν να καλλιεργούν τη γη και να παράγουν όλους τους βασικούς καρπούς ώστε να επιβιώνουν. Στο κεφάλι της υπάρχει ένα κοφίνι με στάχυα…
Ο ελέφαντας (L'elefante): Γλυπτό που αναφέρεται στο πέρασμα του Καρχηδόνιου Στρατηγού Αννίβα από τα Πυρηναία και την προέλασή του στη Ρώμη.
To γιγάντιο Orcus (Orco): Το μεγάλο τρομακτικό πέτρινο κεφάλι, με το ανοιχτό στόμα που φαντάζει να βγάζει μια κραυγή πόνου. Κατά τους Ρωμαίους, ο Orcus ήταν θεότητα του Κάτω Κόσμου, όπως ο Πλούτωνας για τους αρχαίους Έλληνες. Μέσα στο στόμα του, ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, υπάρχει ένα άνοιγμα / είσοδος σε ένα χώρο, όπου ένα μεγάλο πέτρινο τραπέζι και ένας πάγκος περιμένουν το διαβάτη για να ξαποστάσει…
ΤΑ ΚΤΙΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ: Το «σπίτι που γέρνει» (la casa pendente) και ο ναός (il Tempio)
Το «σπίτι που γέρνει» (la casa pendente): Κι όμως η κατασκευή του δεν είναι τυχαία… είναι χτισμένο επίτηδες έτσι με κλίση για να … γέρνει, καταδεικνύοντας το ρυθμό και την τεχνοτροπία του Ιταλικού Manierismo (καλλιτεχνικό ρεύμα, του 16ου αιώνα, που αντέκρουσε την «αρμονία» της Αναγέννησης και υποστήριζε διαρκώς την αναζήτηση «εξεζητημένων, μη ισορροπημένων» τρόπων έκφρασης ώστε να προκαλεί θαυμασμό).
Ο ναός (il Tempio): Τελευταίος σταθμός για τον επισκέπτη του «Πάρκου των Τεράτων». Στο εξωτερικό τμήμα του ναού διακρίνονται τα 12 ζώδια που συστηματοποιούνται βάση του ηλιακού συστήματος και τη θέση των πλανητών, κι όχι με βάση το ζωδιακό τους κύκλο. Αυτό αποδεικνύει ότι αυτός που το σχεδίασε είχε γνώσεις αστρολογίας και αστρονομίας.
Η επίσκεψη:
Η είσοδος κοστίζει 10 ευρώ για τους ενήλικες και 8 ευρώ για τα παιδιά, και οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να το θαυμάσουν από το πρωί μέχρι τη δύση του ηλίου.
Για να φτάσει κάποιος με αυτοκίνητο, μέσω της επαρχιακής πόλης του Viterbo, παίρνει τον αυτοκινητόδρομο Viterbo-Orte με έξοδο Bomarzo. Η απόσταση από το Viterbo είναι μόλις 20 χιλιόμετρα.
Το επίσημο site για περισσότερες πληροφορίες είναι το: http://www.sacrobosco.it/
